کلا همه ی چیزا یه دونه "به جز" دارن یا یه دونه "اما" یا ...
همیشه نظر به این بوده که خدا خودش این اما و به جز و ... هست
یعنی میگیم فلانی از همه قوی تره به جز خدا
هیچکس از پس اینکار بر نمیاد به جز خدا
و...
حالا بگذریم
اگر خدا رو فاکتور بگیریم بازم در مواقع خیلی زیادی این اما و به جز باقی میمونه
نمونه اش توی سلامتی
سلامتی همیشه خوبه
بجز وقتی که برگه معاویه اولیه مشمولان رو میگیری دستت و همه گزینه ها سالمتیت رو نشون میده
خدا خودش میدونه که همیشه به خاطر این لطفش شکر کردم ، "به جز" این یه بار
پی نوشت
البته نمیگم ای کاش مریض بودما
صرفا شکر نمیکنم
یا کمتر میکنم یا یه چند روز که ضررشم برای خودمه کس دیگه سود و زیانی از شکر کردنای من نمیبرد
ادم سالم باشه ، به خاطر خریت های یه مشت حروم زاده دو سال عمرش رو حروم کنه
سلامتی مهمتر از تصمیمات اسگلانه ی یه مشت کج و کوله است که انقدر مال حروم خوردن که دارن خفه میشن
بعضی از فرمانده های سپاه رو نگاه میکنی ، میبینی میشه ازشون به عنوان توپ استفاده کرد
حدیثی میخوندم منتصب به حضرت علی که توی این مایه ها بود " از نشانه های مومن اینه که شکمش به کمرش چسبیده"
این مردان مومن خدا ، این سربازان اشکار و نهان امام زمان تمثیل حقیقی و زنده از یک مومن به تمام معنا هستن واقعا
حالا جرات داره جلو یه عده از بسیجیا بگو
میگن این انقدر غم مردم رو خورده گرد شده
این رو هم اضافه کنم که هرکی چاق بود دلیل بر ادم بدی بودنش نمیشه حتییییییی اگر توی سپاه مفت خوران اسلامی باشه
شاید بدبخ مریضی داره
